نه قلعه نویی و نه شاگردانش میل و انگیزه ی برای قهرمانی نیم فصل نداشتند!  
بالاخره دیدار معوقه استقلال با ملوان بندر انزلی که نتیجه آن قهرمان نیم فصل لیگ سیزدهم را را مشخص می کرد برگزار شد و شاگردان قلعه نویی که انگار کاملا توجیه شده بودند که فقط سه امتیاز بازی مهمترین هدف استقلال در این دیدار می باشد و نیازی به سعی و تلاش بیشتر برای بردن با اختلاف دو گل نمی باشد،به نیت اصلی خود رسیدند و در روزی که آبی پوشان می توانستند با قهرمانی نیم فصل  به منتقدان و تیم های مدعی ثابت کنند که با وجود مشکلات عدیده ای که در طول برگزاری 15 هفته ابتدای داشتند،شایسته  نشستن مجدد بر بام فوتبال ایران هستند.
متاسفانه یا خوشبختانه امیر قلعه نویی وقتی در نیمه اول به خواسته خود رسید با تعویض های که انجام داد بیشتر سعی در حفظ نتیجه داشت و در این بین هیچ تلاشی از سوی بازیکنان برای زدن گل دوم دیده نمیشد.
شاید تنها بازیکنی که خیلی دوست داشت استقلال گل دوم را نیز بزند تا قهرمانی خود را مسجل کند،حنیف عمران زاده بود.
مع الوصف؛بعد از بازی چند سوال بی پاسخ در ذهنمان مانده که آنها را به مرور و در چند پست خواهیم نوشت!منتهی مهمترین سوالی که ذهن ما را درگیر خود کرده است این است که اگر فرض میگرفتیم که نتیجه این دیدار هیچ تاثیری در قهرمانی نیم فصل تیم نداشت،آیا یک گل اختلاف حاشیه امنتیت خوبی برای گرفتن سه امتیاز این بازی داشت؟
آیا نباید با وجود برتری در کل دقایق بازی استقلالی ها اندوخته های خود را دوبرابر می کردند تا احیانا به سرنوشت دیدارشان مقابل نفت تهران گرفتار نمی شدند!؟
اگر فرار دقیقه 90 جلال رافخائی از کمند مدافعان استقلال با خطای حنیف عمران زاده در محوطه جریمه توام میشد_ عمران زاده خیلی سعی کرد در بیرون محوطه جریمه که به داخل 18 هم کشیده شد، با کشیدن پیراهن رافخایی وی را متوقف کند منتهی خوشبختانه نتوانست_ وضربه پنالتی به گل تساوی تبدیل میشد،آیا باز استقلال دو امتیاز شیرین را در زمین خودش از دست نمی داد!؟